Chyba nigdzie na świecie nie ma tylu kapliczek, przydrożnych krzyży,
drewnianych świątków i figurek co na ziemi tarnowskiej. To taka ludowa tradycja związana
z doznaniami religijnymi, dziękczynienie za łaski lub upamiętniająca jakieś
wydarzenie. Ktoś ufundował kapliczkę za szczęśliwy powrót z wojny, za uzdrowienie
czy zachowanie od moru. Różni święci umieszczeni byli w przydroż-nych kapliczkach:
święty Antoni Padewski, Jan Kanty, Jan Chrzciciel, Jerzy – patron rycerzy,
apostołowie. Ludzie upodobali sobie też Chrystusa Frasobliwego.
Człowiek chce być bliżej Boga, z nim wiąże swoją
codzien-ność. Czyż nie może sprawiać przyjemności, gdy przechadzając się wśród
pół złotych od zboża, jak zza pagórka wyłania się drewniany krzyż czy ukwiecona
figurka Maryi. Taki obraz już rodzi modlitwę w sercu.
Kapliczki przydrożne są przede wszystkim świadectwem
chrześcijańskiego rodowodu na polskiej ziemi, ale są też pamiątkami o wydźwięku
historycznym i patriotycznym. Można je spotkać w górach, szczególnie pod szczytami na
przełęczach, względnie dowol-nych miejscach przy drodze. Stoją nad potokami lub w
leśnej gęstwi-nie. Wśród niezliczonej ich ilości bywają drewniane i murowane. Są
też małe, zawieszone wprost na drzewach. Jedne pamiętają jeszcze XIX lub nawet XVIII
wiek inne świecą nowością.
Wszystkie one skłaniają do zadumy, refleksji o ludzkim przemijaniu, o niewzruszoności
przyrody i krajobrazu, którego stały się cząstką.
Wiele z nich znajduje się w Gminie Żegocina. Na szlakach pieszych
wędrówek po okolicy możemy spotkać i te stojące przy drogach głównych, i te przy
drogach polnych lub te, stojące gdzieś na skraju lasu. Niektóre powstały niedawno i te
lśnią jeszcze świeżością farby, inne naruszył już czas. Prawie w ogóle nie
spotyka się tu ka-pliczek bez opieki. Mieszkający w pobliżu kapliczek ludzie zmieniają
kwiaty, naprawiają ogrodzenia, czyszczą figurki. Przy wielu z nich w majowe wieczory
zbierają się gromady ludzi, by wspólnie oddawać kult Matce Boskiej modląc się i
śpiewając pieśni maryjne.
Warto przybliżyć te najbardziej piękne, przy których można w
czasie pieszych wędrówek przystanąć i poddać się chwili refleksji i modlitwy. |
