Holota Henryk, syn Jana i Katarzyny urodził się 17
maja 1931 r. w Łąkcie Dolnej. Rodzice posiadali w Łąkcie Górnej dziewięciohektarowe
gospodarstwo rolne. Jako jedyny syn wzrastał i wychowywał się w duchu szacunku do pracy
i pomocy rodzicom.
Po ukończeniu Szkoły Podstawowej w Łąkcie Górnej, do której
uczęszczał w latach 1937 - 1944, podjął naukę w Gimnazjum (1944 - 1947) i od 1947
roku w Liceum Ogólnokształcącym im. Króla Kazimierza Wielkiego w Bochni. Po zdaniu
matury w 1950 roku rozpoczął studia na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, na
Wydziale Metalurgicznym, uzyskując w 1954 roku tytuł inżyniera metalurga o
specjalności walcownictwo. W dalszych latach pogłębiał wiedzę zawodową w ramach
studiów podyplomowych zarówno w AGH, jak i w Akademii Ekonomicznej w Krakowie.
Pracę zawodową rozpoczął w Hucie "Bobrek" w Bytomiu w 1954 roku
jako kierownik zmiany. W latach 1960-1964 pracował w Hucie "Warszawa",
pełniąc obowiązki kierownika wydziału. Tutaj, w Warszawie, zawarł związek
małżeński z Krystyną Sopyło, lekarzem medycyny. Z małżeństwa tego wywodzi się
dwóch synów, Andrzej i Mirosław.
Budowa Zakładu Hutniczego w Bochni w latach sześćdziesiątych
przyciągnęła go w rodzinne strony. Początkowo pracował w krakowskiej Hucie im.
Lenina, jako kierownik walcowni wstępnej, aby w 1969 roku objąć kierownictwo nowego
Zakładu Przetwórstwa Hutniczego w Bochni. Zakład ten przejął najnowocześniejszą w
owym czasie technologię w walcownictwie światowym, dlatego konieczny był jego wyjazd z
grupą pracowników w 1974 roku do Pittsburgha na kilkumiesięczne szkolenie w
amerykańskim US Steel.
Pracę zawodową zakończył przejściem na emeryturę w roku 1990. W tym
czasie powrócił do rodzinnego gniazda w Łąkcie Górnej. W kwietniu 2005 roku przeżył
niespodziewaną śmierć żony Krystyny. Ostatnie kilka lat życia to pogarszające się
zdrowie i seria krótkich pobytów w szpitalach. Ostatni z nich zakończył się w
bocheńskim szpitalu zgonem w dniu 23 kwietnia 2014 roku.
Uroczystości pogrzebowe w kościele parafialnym w Łąkcie Górnej i na
cmentarzu w Żegocinie zgromadziły rzeszę ludzi. Żegnali go nie tylko mieszkańcy
Łąkty i okolicy, ale również przedstawiciele przemysłu, władzy samorządowej,
związków zawodowych, członkowie dawnej kadry technicznej krakowskiej huty, dając wyraz
pamięci i szacunku dla byłego dyrektora i znakomitego inżyniera.
W latach 1971 - 1975 był radnym Powiatowej Rady Narodowej w Bochni, w latach
1976 - 1980 radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Tarnowie.
W ostatnich latach swojego życia współpracował ze Stowarzyszeniem
Przyjaciół Ziemi Żegocińskiej, wspierając go archiwalnymi zdjęciami, uczestnicząc w
walnych zebraniach członków i organizowanych przy współpracy z samorządem gminy
uroczystościach. Na prośbę członka władz Stowarzyszenia Zdzisława Janiczka
niedługo przed śmiercią napisał bardzo interesujący artykuł o żegocińskiej
emigracji w Stanach Zjednoczonych.
Za swoją pracę zawodową był wielokrotnie
nagradzany licznymi wysokimi odznaczeniami i nagrodami państwowymi i zawodowymi. m. in:
Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Otrzymał Nagrodę Państwową I Stopnia, a także nagrody: Ministra Przemysłu
Maszynowego, Ministra Hutnictwa, Ministra Szkolnictwa i Techniki. |
