Łąkta Górna - druga pod względem liczby ludności wieś w Gminie
Żegocina. Graniczy z Łąktą Dolną, Muchówką, Żegociną, Bełdnem i Bytomskiem. Na
terenie wsi są dwa większe cieki wodne - potoki Sanka oraz Podkosówka.
Pierwsza wzmianka o Łąkcie pochodzi z 1293 roku, kiedy to nosiła nazwę
Łąkta Stara i była własnością Zbigniewa Toporczyka Żegoty, herbu Topór, dziedzica
Łąkty Starej i Żegociny. W przeciągu wieków Łąkta Górna wielokrotnie zmieniała
właścicieli. W 1581 roku, podzielona już na część dolną i górną była
własnością Stanisława Orzechowskiego i Marcina Chełmskiego. W 1629 roku weszła w
skład klucza dóbr wiśnickich, którego właścicielami byli Lubomirscy - w roku 1819
figuruje jako właścicielka Konstancja z Lubomirskich Rzewuska. W roku 1825 majątek
został zlicytowany - nabył go Wincenty Skrzyński, po nim, w roku 1843, przechodzi na
własność Ludwika Skrzyńskiego (Od 1822 roku właścicielem był Wincenty Skrzyński,
po nim od 1843 roku Ludwik Skrzyński), a w końcu w 1845 należy do Adelajdy z Pnińskich
hr. Dohla, od której odkupili go baronostwo Bruniccy. W roku 1869 dobra Łąkta Górna,
Kunica i Bytomsko zakupili Feliks i Wiktoria Armatoowiczowie, którzy w latach 1871-1883
na miejscu starych zabudowań folwarcznych wznieśli nowe budynki dworskie, z których do
dziś zachowały się: dwór (1883), stodoła (1871) oraz jeden z najciekawszych na tym
terenie, trzykondygnacyjy spichlerz (1877). W roku 1869 kupili dobra: Łąkta Górna,
Kunice i Bytomsko Feliks i Wiktoria Armatowiczowie, które następnie przez ożenek
przeszły na Rutowskich, najpierw Klemensa, a potemjego syna Adama. Obszar wsi wynosił
wtedy 1480 morgów, z czego dwór posiadał 630 morgów.Od 1900 r. Łąkta Górna drogą
koligacji rodzinnych przeszła w ręce Klemensa Rutowskiego, po którym przejął go syn,
Adam. W 1921 roku nastąpiła pierwsza przebudowa dworu, w ramach której do elewacji od
strony południowej dostawiono kolumnowy portyk z tarasem. W 1939 roku rozbudowano dwór,
przedłużając znacznie jego skrzydło wschodnie. W dobudowanej części znalazła się
reprezentacyjna sala balowa, co jednocześnie zmieniło bryłę całego budynku. W okresie
II wojny dwór zamieszkiwali Adam i Irena (z d. Bielawska) Rutowscy.
Dzis powierzchnia Lakty Górnej wynosi 877,71 ha, a zamieszkuja ja 1462
osoby (dane z 1996 roku). Wiekszosc rodzin utrzymuje sie z pracy rolniczej w
gospodarstwach indywidualnych.
Walory klimatyczne sprawiają, że wieś jest chętnie odwiedzana przez
turystów. Ciekawym obiektem jest dziewiętnastowieczny zespół parkowo - dworski z
murowanym dworem dziedzica z 1883 roku, drewnianą kapliczką z 2 połowy XIX wieku i
piękną aleją grabową wiodącą przez park do dworu.
Od 1990 roku łąkiecki pejzaż wzbogaca nowy kościół parafialny
oraz plebania. Wyjątkowo interesującą placówką jest szkoła podstawowa położona w
parku przydworskim. Mieści się ona w sześciu parterowych budynkach przeznaczonych na
klasy i bibliotekę. Na terenie wsi jest zbudowany czynem społecznym w latach 50-tych
budynek wielofunkcyjny (świetlica i remiza). Funkcjonuje Państwowe Przedszkole. Działa
tu Kółko Rolnicze, prowadzące m. in. stację kontroli pojazdów.
We wsi są dwa większe zakłady pracy: Spółdzielnia Ogrodnicza
"Zamvinex" produkująca mrożonki oraz "Appol", wytwarzający
koncentraty owocowe.
Na terenie wsi znajduje się zbudowana w latach 70-tych i służąca całej
gminie oczyszczalnia ścieków. W 2000 roku została oddana do użytku nowa sala
gimnastyczna ze sceną teatralną oraz blokiem żywieniowym. W późniejszych latach
zbudowano sieć wodociągową. Od 2006 roku we wsi działa Zespół Pieśni i Tańca
"Łąkta".
W roku 2010 miejscowa jednostka OSP została włączona do Krajowego
Systemu Ratowniczo - Gaśniczego i zyskała nowe boksy garażowe. |
