WIEŃCE I BUKIETY W HOŁDZIE MARYI

Ks. Proboszcz Leszek Dudziak pokropił wodą święconą orszak dożynkowy jeszcze przed wejściem do kościoła.

     Tradycyjnie już w dniu 15 sierpnia, podczas Święta Wniebowzięcia NMP, zwanego także Świętem Matki Boskiej Zielnej, w żegocińskiej parafii odbywa się uroczysta suma, podczas której ma miejsce poświęcenie wieńców dożynkowych i ziół oraz bukietów kwiatów, przyniesionych do kościoła przez mieszkańców poszczególnych wiosek, wchodzących w skład żegocińskiej parafii. Nie inaczej było w tym roku. Czteroosobowe delegacje Bełdna, Bytomska, Rozdziela i Żegociny przygotowały piękne wieńce, które przyniosły do swojej świątyni i z którymi w pierwszą niedzielę września wyjadą do Częstochowy, by tam w imieniu żegocińskich rolników dziękować Matce Boskiej za tegoroczne plony.

     Dożynkowy orszak powitał przed kościołem, w asyście ministrantów, ks. proboszcz Leszek Dudziak. Po pokropieniu ich wieńców i orszaku święconą, wprowadził ich do kościoła, gdzie przed wielkim ołtarzem ustawiono kolejno wieńce z Bełdna, Bytomska, Rozdziela i Żegociny. Wkrótce rozpoczęła się koncelebrowana Msza Święta. Witając wiernych przybyłych na nabożeństwo  ks. proboszcz Leszek Dudziak powiedział: - Witam wszystkich, którzy nie przyszli tu z pustymi rękami, ale przynieśli zioła, kwiaty, ale również swoje cierpienia, pracę, modlitwę, wyrzeczenia, trudy codziennego życia. W sposób szczególny witam tych, którzy przynieśli do kościoła Matce Bożej Wniebowziętej naprawdę piękne wieńce żniwne. Prośmy Matkę Bożą, byśmy kiedyś nie stanęli przed Nią nie z pustymi rękami, by Matka Boża pomogła jak najszybciej osiągnąć szczęście, jakim cieszy się Ona dzisiaj jako Królowa Nieba i Ziemi. Niech te, wykonane z wielkim trudem wieńce, będą naszym wspólnym darem dla Maryi, za to, co uczyniła i co czynić będzie dla każdego z nas.

     Ks. Leszek Dudziak w swojej homilii wyjaśnił genezę i istotę poświęcania ziół i kwiatów:  - Tradycja mówi, że kiedy otwarto grób Matki Bożej, zamiast Jej ciała znaleziono wiązankę kwiatów. Inni mówią, że najpiękniejszym kwiatem ludzkości jest Matka Najświętsza, Jej piękna postać. Niektórzy nie przynoszą już, nawet w Żegocinie wiązanek kwiatów, nie trudzą się, aby mieć poświęcone zioła, bo nie rozumieją sensu tego poświęcenia. Te wiązanki mają nam przypomnieć, byśmy nie wybierali się do wieczności z pustymi rękami. W czasie tego poświęcenia wszyscy wspólnie, tak, jak umiemy, jak możemy, jak potrafimy, módlmy się, by w chwili naszej śmierci, nasze ręce nie były puste.

    W końcowej części nabożeństwa odbyło się właśnie poświęcenie ziół i kwiatów. Przyniesiono ich do kościoła sporo, choć rzeczywiście nie wszystkie rodziny pamiętały o tej tradycji. Duże bukiety, w których były i kłosy, i zioła, i kwiaty dało się zauważyć w rękach całkiem małych dziewczynek, ale także w rękach ich mam i babć.

Pamiątkowa fotografia. Wieńce, delegacje poszczególnych wiosek; w środku ks. proboszcz Leszek Dudziak.

   Przed południem 15 sierpnia 2005 roku ks. Leszek Dudziak poświęcił także wieniec z podobizną Ojca a Świętego Jana Pawła II oraz bukiety ziół i kwiatów w kościele, w Rozdzielu Dolnym. Centralne uroczystości maryjne odbyły się natomiast w Częstochowie. Wzięło w nich udział ponad 300 tysięcy wiernych. Uroczystej Mszy Świętej przewodniczył nuncjusz apostolski w Polsce, abp Józef Kowalczyk, który powiedział: - W tym dniu przynosimy przed ołtarz owoce ziemi i pracy naszych rąk w postaci symbolicznych wiązanek zbóż, kwiatów i ziół, które są zewnętrznym wyrazem naszej wdzięczności za błogosławione boże dary". Podobne uroczystości odbyły się tego dnia we wszystkich polskich kościołach, choć w niektórych święcenie wieńców żniwnych odbywa się w późniejszym terminie. Tak będzie np. w Łąkcie Górnej, gdzie jubileuszowe, dwudzieste już dożynki parafialne odbędą się we wrześniu.

     Święto Wniebowzięcia, święto Matki Boskiej Zielnej jest obecnie w Polsce świętem narodowym naszego oręża - świętem wojska polskiego, przywróconym po kilkudziesięcioletniej przerwie, upamiętniającym bohaterski, patriotyczny zryw Polaków w 1920 r., przeciw agresji sowieckiej, a przede wszystkim bitwę warszawską, nazywaną powszechnie cudem nad Wisłą.

[wstecz]