Słowo
ministrant ma pochodzenie łacińskie (ministro) i oznacza służenie, posługiwanie,
pomaganie. W kościele katolickim - ministrant - to osoba posługująca wspólnocie
przy celebracji mszy oraz przy sprawowaniu innych czynności obrzędowych, np. pogrzeby,
nabożeństwa itp. Ministranci nie przyjmują święceń, są osobami świeckimi, jednak
po okresie próbnym są uroczyście przyjmowani do grona Służby Liturgicznej poprzez
błogosławieństwo do tej posługi.
Taka właśnie uroczystość miała miejsce 25 lutego 2007 roku w
kościele parafialnym p.w. Św. Mikołaja w Żegocinie podczas sumy. Dziesięciu
chłopców z terenu parafii: Marcin Rozum, Jarosław Kłusek, Krzysztof Waligóra, Paweł
Górka, Karol Dziedzic, Jerzy Wolak, Piotr Dziedzic, Bartłomiej Adamczyk, Rafał Pilch i
Kamil Orzeł od kilkunastu tygodni przygotowywało się do pełnienia obowiązków
ministranta. Ich przewodnikiem w poznawaniu ministranckich obowiązków był ksiądz
Janusz Psonak.
Przyjęcie chłopców w szeregi ministrantów - to także ważny dzień
dla rodziców. Już wcześniej przygotowywali się do tej uroczystości, m. in. szykując
szaty ministranckie. Ks. proboszcz podziękował szczególnie paniom Wolak i Waligóra za
duży wkład pracy w przygotowanie strojów.
W końcowej części nabożeństwa delegacja nowych ministrantów
podziękowała kapłanom, wręczając im bukiety kwiatów. |
Cały obrzęd przyjęcia ministrantów, czyli włączenia ich do posługi, rozpoczął ks.
Janusz od przedstawienia kandydatów. Każdy z nich został wezwany
z imienia i nazwiska, odpowiedział "jestem". Gdy wszyscy kandydaci ustawili
się przed ołtarzem ksiądz opiekun poprosił odprawiającego mszę świętą ks.
proboszcza Leszka Dudziaka o dopuszczenie ich do pełnienia posługi ministrantów podczas
sprawowania liturgii i odprawiania nabożeństw. Celebrans zapytał, czy zasługują na
to, aby powierzono im zaszczytną służbę ministrantów w zgromadzeniu liturgicznym? Ks.
Janusz oznajmił, że zostali pouczeni o wielkiej godności ministranta i jego
obowiązkach. Wtedy ks. proboszcz oznajmił, że przyjmuje tych chłopców do grona
ministrantów. Po odmówieniu stosownej modlitwy i błogosławieństwie ks. proboszcz
nałożył każdemu nowemu ministrantowi na komżę pelerynkę. Natomiast ks. Janusz
wręczył każdemu ministrantowi dyplom, zaświadczający, że chłopiec został
dopuszczony do pełnienia funkcji ministranta w żegocińskiej parafii. W intencji nowych
pomocników kapłanów, ich rodziców i bliskich odmówiono modlitwę.
Przyjęcie nowych ministrantów - to ważny dzień w życiu
parafialnym. Zwracał na to uwagę ks. Leszek Dudziak, który jednocześnie wyraził
radość z faktu, że są w parafii rodziny, wychowujące swoje dzieci w duchu religijnym.
Podziękował im za to i stwierdził, że być może któryś z tych młodych chłopców
zostanie w przyszłości powołany na kapłana. |
Wyróżnia się kilka posług ministranckich:
choralista - stoi najniżej w hierarchii, odpowiedzialny jest za dzwonki
i gong;
ministrant światła (inaczej lucyferariusz z łac. lux, cis - światło)
- opiekuje się świecami, posługuje do nich;
ministrant księgi (inaczej librysta z łac. libra - księga) - dba o
księgi liturgiczne, przygotowuje je przed celebracją liturgiczną; może posługiwać
Celebransowi przy mszale;
ministrant ołtarza - jest to najważniejsza funkcja ministrancka, gdyż
posługuje on przy naczyniach liturgicznych, niezbędnych do sprawowania eucharystii, jak
również podaje wino i wodę i służy do pateny;
ministrant krzyża (inaczej krucyferariusz z łac. crux, cis - krzyż) -
posługuj do krzyża podczas procesji wejścia i zejścia, oraz w innych momentach, gdy
potrzebny jest krzyż;
psałterzysta (kantor) - intonuje pieśni i wykonuje psalmy, zazwyczaj
jest ministrantem Słowa Bożego posiadającym uzdolnienia muzyczne;
ceremoniarz - najważniejszy ministrant, jego zadaniem jest koordynowanie
działań pozostałych ministrantów, jest odpowiedzialny za prawidłowy przebieg
liturgii, przeprowadza próby z ministrantami, może być ich kilku w parafii, powinien
być zaznajomiony z większością rubryków;
animator liturgiczny - wywodzi się z ceremoniarzy, jest niejako ich
przewodniczącym, jest osobą po specjalnym kursie
lektor - pełni posługę lektoratu w Kościele Katolickim, mając
specjalne błogosławieństwo do odczytywania słów Pisma świętego w zgromadzeniu
liturgicznym, jako jedyny z całej służby liturgicznej sprawuje urząd kościelny, do
którego jest uprzednio wypromowany, najczęściej przez biskupa. Stoi, więc ponad
hierarchią ministrancka mimo, iż jest członkiem służby liturgicznej.
O ile powyższe funkcje są stopniami w posłudze
ministranckiej wyróżnia się jeszcze funkcje, które sprawować może każdy ministrant
niezależnie od stopnia "wtajemniczenia", a są to:
turyferariusz - odpowiedzialny jest za kadzielnicę, za jej
przygotowania, utrzymanie w czystości, ze względu na trud posługi powinien być to
najstarszy ministrant;
nawikulariusz - służy razem z turyferariuszem - niesie mirrę;
ministrant wody - posługuje podczas aspersji (pokropienie wodą
święconą w niedzielę przed sumą);
ministrant mitry - podczas mszy sprawowanej przez infułata lub biskupa -
trzyma mitrę;
ministrant pastorału - podczas mszy pod przewodnictwem biskupa trzyma
pastorał. |
