Syn Wojciecha, rolnika i Katarzyny z d. Bigos.
Bratanek ks. Bartłomieja. Urodził się 17 VIII 1823 w Sromowcach Wyżnych. Teologię
studiował w Tarnowie. Święcenia kapłańskie przyjął 11 XI 1851 w kościele ojców
cystersów w Mogile z rąk bpa J. Wojtarowicza - Vacante sede, czyli w czasie, gdy stolica
biskupia jest nieobsadzona.
Od 13 XI 1851 był wikarym w Nowym Sączu u swego
stryja. Od 12 II 1852 wikarym w Uściu Solnym, od 14 X 1854 w Zasowie, od 28 VIII 1856 w
Wadowicach, od 10 X 1861 w Wierzchosławicach, od 10 III 1865 tu administratorem. 3 VII
1865 został instytuowany na probostwo w Żegocinie. Wybudował nowy kościół, plebanię
i budynki gospodarcze. Przyczynił się do założenia szkoły normalnej. Opiekował się
szkołą i młodzieżą. Był dobrym kaznodzieją ludowym i zwykle sam głosił kazania.
Przez gorliwą pracę podniósł znacznie moralny poziom parafii. "Ustało pijaństwo
i bójki w karczmach, a kradzieże były coraz rzadsze". Był cięty w słowie i
zabiegał o interesy parafii". Prowadził spór o własność parafialną i
należności dla parafii.
Zmarł 22 IV 1897 w Żegocinie. Spoczywa na tutejszym
cmentarzu. Odznaczony EC w 1875, RM 15 VIII 1891.
|
