W roku liturgicznym kościoła katolickiego są tzw. dni błagalne, które
początkami sięgają starożytności chrześcijańskiej. Do dni tych (rogationes)
należą: dzień św. Marka Ewangelisty (25 kwietnia) i trzy dni przed uroczystością
Wniebowstąpienia Pańskiego zwane w Polsce Dniami Krzyżowymi. W dni błagalne urządzane
są procesje w kierunku pól, ze śpiewem litanii do Wszystkich Świętych, dla
wyproszenia u Boga dobrych zbiorów. Tak o nich pisał w drugim tomie "Encyklopedii
Staropolskiej" Zygmunt Gloger: "Dni krzyżowe tak nazwane były w Polsce
dlatego, że u nas najpospoliciej po wsiach, gdzie tylko jeden jest kościół, wychodzi
zeń procesja do krzyża. Te trzy dni (poniedziałek, wtorek i środa) przed
Wniebowstąpieniem Pańskiem zowią się po łacinie Dies Rogationum, albo po
prostu Rogationes, t. j. dni prośby, postu i modłów z procesjami".
Dni błagalne przed Wniebowstąpieniem Pańskim pojawiły się w
Galii w V wieku, kiedy około roku 450 nawiedziły Francję klęski żywiołowe. Wtedy to
Św. Mamert - biskup Vienne, polecił odprawiać procesje błagalne na trzy dni
przed Wniebowstąpieniem Pańskim (poniedziałek, wtorek, środa). Synod w Orleanie
zatwierdził ten zwyczaj dla Francji w roku 511. Zwyczaj ten przyjął się w całym
chrześcijaństwie. Właśnie bowiem wtedy w Europie jest wiosna w całej pełni, a
wiosenne burze, deszcze, posucha mogą zniszczyć cały dobytek i spowodować głód.
Zwyczaj został przejęty przez Rzym za Leona III (VIII/IX w.),
rzymskie księgi liturgiczne odnotowują je w XIII w., ale dopiero po reformie mszału za
papieża Piusa V w 1570 roku znajdują one swoje miejsce w mszale. Do ostatecznego
ukształtowania się litaniae maiores i ustalenia ich na dzień 25 kwietnia przyczynił
się papież Grzegorz Wielki. Odnowa kalendarza (1969 r.) skreśliła jednak te obchody z
kalendarza ogólnego (tj. obowiązującego dla całego Kościoła).
Według nowego kalendarza liturgicznego Kościół w Dni Krzyżowe oraz
w Suche Dni (czyli Kwartalne Dni Modlitw) zanosi błagania do Boga o obfite plony ziemi i
pracy ludzkiej oraz o zaspokojenie potrzeb człowieka, a nadto dziękuje Mu za otrzymane z
jego rąk dobrodziejstwa. Jeśli chodzi o Dni Krzyżowe, Mszał Rzymski z 1970 r.
pozostawił decyzję co do ich obchodzenia poszczególnym Konferencjom Episkopatów.
Konferencja Episkopatu Polski (30 września 1969 r.) zachowała obchodzenie Dni
błagalnych w trzech dniach poprzedzających uroczystość Wniebowstąpienia. W
poniedziałek odprawia się msze z wotywy w okresie zasiewów, we wtorek - o uświęcenie
pracy ludzkiej, zaś w środę: za głodujących. Nabożeństwo połączone z procesją,
które poprzedza Eucharystię, odbywa się w szatach koloru białego.
W żegocińskiej parafii procesje w Dni Krzyżowe wychodzą albo z
kościoła, albo wybranego miejsca (np. kapliczki) i dochodzą do danej figury lub innej
kapliczki przydrożnej. W przypadku Żegociny w kolejne Dni Krzyżowe procesje wychodzą
więc do różnych figur i kapliczek.
W tym roku poniedziałkowa ulewa w dniu 10 maja uniemożliwiła w
Żegocinie wyjście procesji z kościoła. Ale już w drugim dniu (tj. we wtorek 11 maja
2010 roku) procesje dziękczynno - błagalne miały miejsce, zarówno w Żegocinie, jak i
Bełdnie. W przypadku Żegociny najpierw w kościele odprawione zostało nabożeństwo
majowe, potem wieczorna msza święta i dopiero po niej z kościoła wyszła procesja,
która skierowała się w stronę najstarszej żegocińskiej kapliczki, wzniesionej w 1833
roku z fundacji Heleny i Tomasza Waligórów przy drodze prowadzącej do centrum
Żegociny. Zarówno w Żegocinie, jak i w tym samym dniu w Bełdnie (w przysiółku
Podlas, przy jednej z najnowszych figur - drewnianej Figurze Chrystusa Dobrego Pasterza)
nabożeństwu i modlitwom przewodził ksiądz proboszcz Leszek Dudziak.
Podobnie było w trzecim Dniu Krzyżowym. Tym razem procesje miały
miejsce w Bytomsku i w Żegocinie. Bardzo licznie przeszli w procesji spod odnowionej
niedawno Figury Matki Bożej w dolnym Bytomsku do Figury Matki Bożej nad szkołą
mieszkańcy tej wioski. Około 200 osób modliło się tu podczas polowej mszy świętej,
odprawionej przez księdza proboszcza Leszka Dudziaka w pięknej scenerii majowego
wieczoru, zielonych pół i kwitnących drzew. W tym samym dniu, ale w późniejszych
godzinach przeszła procesja w Żegocinie, tym razem na przysiółek Wiktorówka, gdzie
przy rozdrożu zbudowana została w 1927 roku z fundacji Katarzyny i Piotra Waligórów
kapliczka Serca Pana Jezusa.
W każdej z tych procesji, które były także w Rozdzielu, licznie uczestniczyli wierni,
którzy wspólnie z kapłanami modlili się w wielu intencjach, ale dominowały modlitwy o
dobrą pogodę i urodzaje. |
