Szymon Dziedzic urodził się 27 stycznia
1917 roku w Bytomsku, w rodzinie chłopskiej. W 1931 roku ukończył szkołę powszechną
w Rajbrocie. W okresie międzywojennym pracował jako sezonowy robotnik rolny. Od 1932
roku był członkiem Koła Związku Młodzieży Wiejskiej RP w Bytomsku; a w latach
1935-39 wchodził w skład jego Zarządu Powiatowego w Bochni. W latach 1937-39 pełnił
funkcje Prezesa Zarządu Wojewódzkiego ZMW w Krakowie. W 1935 roku wstąpił do
Stronnictwa Ludowego i jako jego działacz uczestniczył w marszu chłopów na starostwo w
Bochni w celu zamanifestowania solidarności ze zwolnionymi z pracy robotnikami (1936 r.)
oraz strajku chłopskiego w Bochni (1937). Za tą działalność był kilka razy karany
aresztem i pobity przez policję.
Po wybuchu wojny kontynuował naukę, kończąc w 1940 roku kursy
księgowości spółdzielczej i rolniczej w Bronowicach koło Krakowa (uzupełnił je
potem, w 1945 roku, w Kolumnie, powiat Łask). W okresie okupacji hitlerowskiej
początkowo pracował w gospodarstwie. W 1941 roku, wspólnie z innymi działaczami,
założył w Bytomsku Spółdzielnię Spożywców "Zgoda". Wkrótce został
kierownikiem tej spółdzielni.
Równocześnie zaczął działalność konspiracyjną, przyjmując
pseudonim "Drozd". Od 1942 roku był przewodniczącym Gminnego Kierownictwa
Ruchu Ludowego, a od 1943 przewodniczącym powiatowego kierownictwa organizacji
"Młody Las". Należał do grona organizator Batalionów Chłopskich, Ludowego
Związku Kobiet i Zielonego Krzyża w gminie Trzciana. Od maja 1944 był członkiem
Oddziału Specjalnego "Jastrzębca". Uczestniczył w wielu akcjach sabotażowych
i starciach z Niemcami.
Po wyzwoleniu współorganizował struktury Stronnictwa Ludowego w
gminie. Pracował jako referent do spraw aprowizacji w zarządzie gminnym. Był członkiem
Zarządu Powiatowego ZMW RP "Wici" oraz Zarządu Powiatowego SL, a od 1945 roku
- członkiem Zarządu Powiatowego Polskiego Stronnictwa Ludowego w Bochni. Był
również radnym Powiatowej Rady Narodowej w Bochni. W Bytomsku był organizatorem życia
kulturalnego i animatorem społecznym. Jego żoną została Julia Fąfara.
W 1946 roku był zmuszony wystąpić z PSL i wyjechać na Dolny
Śląsk. Osiedlił się w Boleścinie (pow. Świdnica). Nadal pracował w placówkach
spółdzielczych. W 1949 objął gospodarstwo rolne w Boleścinie. W 1950 roku
został członkiem tamtejszej spółdzielni produkcyjnej, w której przez kilka lat
(1954-66) był był jej księgowym. Od 1967 pracował na własnym gospodarstwie.
Zajmował ważne stanowiska w ruchu spółdzielczym. W latach 1952-68 przewodniczył
Prezydium Powiatowego Związku Rolniczych Spółdzielni Produkcyjnych w Świdnicy, był
także członkiem Prezydium Wojewódzkiego ZRSP we Wrocławiu. Wznowił działalność w
ruchu ludowym. W latach 1952-60 był prezesem, a od 1960 - 75 wiceprezesem Powiatowego
Komitetu Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego w Świdnicy; od 1954 członkiem Wojewódzkiego
Komitetu Wykonawczego, a od 1959 - 73 wiceprezesem Wojewódzkiego Komitetu ZSL we
Wrocławiu. Dotarł wysoko, do funkcji członka Naczelnego Komitetu ZSL (1956 -73). W
latach 1961 - 69 (dwie kadencje) był także posłem na Sejm. Udzielał się także w
terenowych radach narodowych, Zarządzie Oddziału Powiatowego Związku Bojowników o
Wolność i Demokrację, a także Ogólnopolskim Komitecie Frontu Jedności Narodu (od
1957). Za swoja działalność społeczną i prace zawodową był odznaczony Orderem
Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżem Partyzanckim, Odznaką Zasłużony Działacz
Spółdzielczy i in.
Zmarł w Boleścinie 20 marca 1992 roku i tam został pochowany. |
