LUDWIK CEMPURA
1896 - 1964
Ludwik Cempura - syn Jacka,
urodzony w 1896 roku w Kopalinach. W dniu 23 kwietnia 1926 roku zawarł w Żegocinie
związek małżeński z mieszkanką wsi - Franciszką Kamionka (1903 - 1966). Wybrał
zawód żołnierza zawodowego. Kolejnymi miejscami jego służby wojskowej były: Ostrów
Mazowiecki, a następnie Łomża. W tym okresie urodzili się jego synowie: Henryk -
przyszły ksiądz (1927 r.) oraz Stanisław, który w młodym wieku zginął od
niewypału.
Po wybuchu II wojny światowej brał udział w walkach swojej jednostki
na terenie Polski i Litwy. 24 września 1939 roku został tam internowany. Po zajęciu
Litwy przez Sowietów został 15 lipca 1940 r. wywieziony do obozu jenieckiego Kozielsk, a
stamtąd 9 czerwca 1941 roku do obozu Ponoj na Półwyspie Kola. Przebywał tam do 27
lipca 1941 roku. Następnie trafił do obozu w Suzdalu, z którego 4 września 1941 r.
odjechał do Tatiszczewa, do tworzącej się na terenie ZSRR Armii Polskiej pod
dowództwem gen. Andersa. W maju 1942 roku znalazł się w Palestynie i został
żołnierzem 3 Dywizji Strzelców Karpackich, wchodzącej później w skład II Korpusu
Polskiego. Służył w 3 Karpackim Szwadronie Żandarmerii. Z tą jednostką przeszedł
cały jej szlak bojowy przebiegający przez Monte Cassino, Piedimonte, Ankonę, Bolonię.
We wrześniu 1947 roku został zdemobilizowany w stopniu chorążego i z Włoch powrócił
do Kraju.
Szczęśliwie powrócił do kraju i zajął się tworzeniem i prowadzeniem
Gromadzkiej Biblioteki Publicznej w Żegocinie, co trwało prawie do końca jego życia.
Otrzymał liczne odznaczenia, w tym: Order Odrodzenia Polski (Polonia
Restituta), Medal Pamiątkowy za Wojnę (1918-1921), Medal "Polska swemu obrońcy
1918 - 1921", Brązowy Krzyż Zasługi (przedwojenny) i Złoty Krzyż Zasługi
(powojenny - PRL), Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino nr 3414, Medale za Długoletnią
Służbę (X i XX lat).
Zmarł w1964 roku i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Żegocinie. |
