Nikt z wiernych nie może zakwestionować ważności i niezwykłości szczególnych miejsc kultu religijnego, do których należą np. sanktuaria maryjne, ale na pewno każdemu katolikowi szczególnie bliska jest parafialna świątynia.
    Mieszkańcy Żegociny w ciągu 700-letniej historii zawsze wiedzieli, jak bardzo ważnym miejscem, dla ich trwania w wierności Bogu i temu, co Polskę stanowi, jest kościół parafialny. Nic też dziwnego, że pod koniec XIX wieku, kiedy drewniana świątynia już była znacznie zniszczona i za mała, parafianie pod kierownictwem ówczesnego proboszcza, ks. Jakuba Janczego, podjęli się dzieła wybudowania nowej świątyni. Wybudowano ją w ciągu trzech lat - z. ciosanego kamienia, pozyskiwanego

z okolicznych lasów należących do kolatora kościoła. Żyda Samuela Rosenbluma - dzięki finansowemu wsparciu konsystorza biskupiego i oczywiście wielkiemu zaangażowaniu parafian. W 1896 roku ówczesny biskup tarnowski Ignacy Łobos dokonał konsekracji świątyni.
    To, że w żegociriskiej świątyni, której patronem jest Św. Mikołaj, nigdy nie zaniedbywano troski o większą chwałę Bożą i uświęcanie wiernych, było zasługą gorliwych duszpasterzy. W ciągu ostatniego stulecia urząd proboszcza w Żegocinie pełniło sześciu księży. Obecnie, już od 14 lat, proboszczem jest ks. prałat Antoni Poręba i jemu należą się słowa wielkiego uznania za gorliwe duszpasterstwo, za niesienie wszelkiej pomocy parafianom, za troskę o blask że-
gocińskiego Bożego domu, a także za dostrzeżenie i zorganizowanie uroczystości 100-lecia konsekracji miejscowej świątyni parafialnej.
    Uroczyste obchody jubileuszu konsekracji kościoła były przeżywane przez wspólnotę parafialną 20 i 21 lipca 1996 r.
Dla wprowadzenia parafian w sens uroczystości oraz przypomnienia historii wspólnoty i kościoła w ostatnim stuleciu. został wydany okolicznościowy biuletyn. Jest on chętnie czytany nie tylko przez, mieszkańców Żegociny, ale także przez tych, którzy przybyli tu na uroczystrości rocznicowe czy na wypoczynek.
    Uroczystości jubileuszowe rozpoczęły się 20 lipca uroczystą sesją Rady Gminy, która podjęła stosowną uchwałę, w której fakt wybudowania Kościoła uznaje za znamienny, nieomal opatrznościowy dla Żegociny i okolicznych miejscowości". W uzasadnieniu uchwały czytamy między innymi: „Kościół żegociński integrował społeczeństwo. Skupiał wokół siebie nie tylko życie religijne, ale silnie oddziaływał na życie społeczne, oświatowe, kulturalne, a nawet gospodarcze. (...) Dzięki działalności duszpasterzy - społeczników Żegocina wybijała się na centrum administracji gminnej. (...) Kościół w ciągu minionego stulecia wpłynął w szczególny sposób na przemiany cywilizacyjne. Dzięki działalności Kościoła żegocińska gmina tworzy zintegrowaną małą ojczyznę".
    Wdzięczność za to, "co zasługuje na uznanie" w parafii w ciągu ostatniego stulecia, została wyrażona już w sobotę, kiedy w czasie Mszy św. i Apelu Jasnogórskiego modlono się za zmarłych i żyjących parafian.
    W niedzielę z wielką radością parafianie powitali biskupa Józefa Życińskiego, który przy ołtarzu polowym odprawił uroczystą Mszę św. dziękczynną i wygłosił okolicznościowe kazanie. Na koniec Mszy Św., z wielkim wzruszeniem wierni wyśpięwali dziękczynne "Ciebie.Boga. wysławiamy", jeszcze raz dziękując Bogu za budowanie świętości życia dzięki świątyni parafialnej.
    Warto zaznaczyć, że w uroczystości uczestniczyli kapłani, którzy tu pracowali, i ci, którzy stąd się wywodzą (Czesław Blajda w monograii pt. ..Żegocina dawna i dzisiejsza" wyliczył, że przed I wojną światową odbyły się w kościele parafialnym prymicje 10 księży, w okresie międzywojennym 5, a po II wojnie światowej 13 kapłanów).
   Gośćmi na uioczystości byli m.in.: wojewoda tarnowski, parlamentarzyści, przedstawiciele władz samorządowych i gminnych.
    Lipcowa uroczystość w Żegocinie, może być dla wielu przykładem umiejętnego współdziałania dla dobra lokalnej wspólnoty Kościoła, władz gminnych i wojewódzkich.
    Żegociriska świątynia ma już 100 lat i miejmy nadzieję, że dalej - również w XXI wieku - będzie domem, gdzie Chrystus przez pośrednictwo św. Mikołaja, będzie budował wspólnotę parafialną żyjącą w pokoju oraz jednoczącej i niosącej dobroć miłości.

Ks. Kazimierz Fafara