DLA TURYSTÓW I ROLNIKÓW

    Zanim gospodarz Żegociny rozpocznie dłuższą opowieść o tym, co już zrobiono, co właśnie się robi i co robić zamierza, wracam do tego korzystnego wpływu turystów na tutejszych rolników. Najbardziej widoczny skutek tych kontaktów to domy, a właściwie wille, budowane z myślą o letnikach. Sporo z nich ma jeszcze elewację wątpliwej urody z ozdobami z tłuczonego szkła, ale wnętrza są z łazienkami, parkietami, wykładzinami na modłę hotelową. Nie wchodzi się w takie obejścia grzęznąć w błocie czy gnojówce, ale wybetonowaną alejką. I tylko maszyny rolnicze na podwórku mówią o rodzaju zajęcia właściciela. Takich domów przybywa co roku 7-8. Urząd Gminy pomaga rolnikom wydatnie: zapewnia projekt i nadzór budowy, przydziela materiały. Bank Spółdzielczy udziela pożyczek. Każda nowa „chałupa” ma 20-30 miejsc dla turystów. Kwestię podatków od wynajmowania pokoi naczelnik Grabowski rozwiązał prosto – nie pobiera żadnych. Twierdzi, że budżet gminy może się obejść bez tych kilku czy kilkudziesięciu tysięcy złotych, a bez bazy, którą mu zachęceni gospodarze sposobią, nie da się robić turystyki. Jest to chyba decyzja bardzo celowa. Wszak ulgi stosowane są przy rozmaitych rodzajach startów i wydaje się być, zupełnie naturalne, że po rozwinięciu i okrzepnięciu „instytucji” wynajmowania kwater, korzyści z tego popłyną także dla gminy, nie tylko do kieszeni prywatnych. Z nowych domów, budowanych z myślą o przybyszach pociecha jest dwojaka. Po pierwsze mają gdzie mieszkać turyści, po drugie rolnicy w nowocześnie wyposażonym domostwie zaczynają prowadzić inny, lepszy, ciekawszy tryb życia. „Czy wie pani, na przykład – mówi naczelnik – że w ostatnich latach zmalało u nas spożycie wódki a wzrosło w złotówkach? To oznacza, że teraz częściej zamiast „zwykłej” szklankami, pije się koniak w kieliszkach. Czy pani wie też, że nasze bibliotekarki we wszystkich czterech placówkach mają pełne ręce roboty, że na wycieczkach do teatru i kina jest zawsze komplet, że na spotkanie z ciekawymi ludźmi wali tłum?... Tutejsi ludzie chcą mieć wiadomości, chcą umieć rozmawiać z gośćmi, dorównywać tym z miasta. Nie raz też słyszałem od wczasowiczów, że mieszkańcy Żegociny noszą się z miejska, że jada się tu i mieszka inaczej niż zwykle na wsiach”.

SZANUJEMY INDYWIDUALNYCH

   Tak więc rozwijanie turystyki w Żegocinie ma spełniać dwa zadania. Chodzi nie tylko o zasilenie kiesy gminnej i kieszeni poszczególnych mieszkańców. Turystyka ma również wzbogacać wieś duchowo. Ten drugi cel wydaje się być nawet, przynajmniej na razie, ważniejszy. Wskazywałyby na to posunięcia gospodarza, który nie tylko zrezygnował tymczasem z dochodów od kwatero dawców, ale też odstąpił od ogólnie panującej w kraju praktyki i narażając się na ryzyko tzw. niepełnego obłożenia, preferuje turystów indywidualnych. Nie ma w Żegocinie miejsca dla żadnych biur podróży, wykupujących wszystkie pokoje dla klienta zbiorowego. Tu turystykę organizują sami. W hotelu GS i kwaterach prywatnych jest ok. 400 miejsc. Wystarczy telefon do gminy ( nr 8 i 43) lub do hotelu „Pod Patrią” – nr 1, wew. 18 i lokum zapewnione. Można też sprawę załatwić korespondencyjnie – pisząc na adres: Urząd Gminy, Żegocina, woj. tarnowskie.
    Żegocina jest zasobna i zaradna. Istnieje tu najprężniejsza w całym województwie tarnowskim Gminna Spółdzielnia, która w zeszłym roku wpłaciła do kasy UG ponad 23 i pół mln zł a plan na rok 1976 wynosi 25 830 000 zł. Prezes Franciszek Waligóra, najstarszy chyba stażem prezes GS w Polsce (piastuje tę funkcję od ponad 30 lat), ma się czym chwalić, i śmiało może mówić o samowystarczalności gminy. Jest wszystko, co trzeba: i masarnia, i ubojnia, i piekarnia, i wytwórnia wód gazowych, i 40 sklepów, i wreszcie – najważniejsze – przetwórnia owocowo-warzywna z zamrażalnią, warta 80 mln zł, której wyroby idą w kontenerach prosto do Szwecji, RFN, Holandii… Obecność takiej zamożnej spółdzielni widoczna jest w Żegocinie na każdym kroku. Hotelik z restauracją, w której rozmawiamy z naczelnikiem, należy do GS. Kawiarnia po drugiej stronie ulicy – też. Znakomicie funkcjonujące rozmaite punkty usługowe, wśród których nie brakuje pralni i fryzjera. GS ma dwa autokary, którymi wozi żegocinian po kraju, ma własne zespoły muzyczne, umilające wolne chwile i tutejszym i przybyszom. Wiem, że naczelnik, choć uśmiecha się uprzejmie i uczestniczy w rozmowie o spółdzielni, siedzi jak na szpilkach. A tu jeszcze co chwila wpada ktoś z gminy: „Panie naczelniku – proszę o podpis”, „Panie naczelniku – pięć minut” itp. W tej sytuacji proponuję, by wyznaczył mi do rozmów swego zastępcę. „Nie będzie to trudne – mówi gospodarz. – My tu wszyscy orientujemy się w sprawach gminy nieźle”. Przekonuję się wkrótce, że tak jest istotnie. Rozmawiałam w Żegocinie z 5 osobami z „władz”. Żadna nie odesłała mnie po odpowiedź do kogoś innego. Ani problemy, ani liczby, ani plany, nie były zagadką.

BASEN OLIMPIJSKI

   Chodząc po Żegocinie w towarzystwie p. Kazimierza Wrony, inspektora do spraw turystyki w gminie (utworzenie takiego etatu – rzadkość w małych miejscowościach – świadczy o poważnym traktowaniu turystyki), widzę efekty energicznej działalności naczelnika Grabowskiego. Niektóre są wręcz zdumiewające. Choćby ta hala sportowa o wymiarach olimpijskich z przyległymi boiskami, budowana z resztą – co warto podkreślić – przez własną, miejscową brygadę remontowo-budowlaną, kosztem 5600 tys. zł. Takiego obiektu nie ma w całym województwie. „Czemu ma służyć? A niby dlaczego sportowcy nie mieliby trenować u nas? Czy wszyscy muszą w Zakopanem?” – przypominam sobie odpowiedź naczelnika. Hala będzie wykorzystywana także przez młodzież całej gminy (obiekt powstaje jednocześnie z nowoczesną Gminną Szkołą Zbiorczą), przez LZS i wczasowiczów lubiących rozrywki sportowe. Albo inna sprawa. Niewiele jest w Polsce miejscowości z basenami kąpielowymi, żeby jednak w jednej gminie znalazły się aż cztery – to rzadkość prawdziwa. A tutaj tak będzie. Obecnie są już dwa o wymiarach 25x15 m – jeden w Żegocinie, drugi w sąsiedniej – odległej o 2 km Łąkcie Górnej. Nad bezpieczeństwem kąpiących się czuwa ratownik. Następne dwa – większe (50x25 m) powstaną w ciągu najbliższych dwóch lat w żegocińskim ośrodku rekreacyjno-sportowym. Ponieważ najlepsza w kraju wieś letniskowa chce być gościnna nie tylko w lecie, musi poza wiktem i noclegiem oferować turystom coś więcej. I oferuje. Na północnym stoku Kamionnej śnieg utrzymuje się bardzo długo. Prawda, że nie są to tereny dla wyczynowców, lecz nie tylko tacy posiadają narty. W tej chwili Żegocina ma wyciąg zaczepowy, ale będzie orczyk.

BĘDZIE I ZDRÓJ