Poszły Legiony nasze w bój, tysiące młodzieży ze szkół i warsztatów, od pługa i pióra, pod jednym sztandarem idei, na iedno nadziei hasło. Znoszą trudy bojowe gdzieś w różnych stronach i tylko głuche wieści czasem, jak jaskółki, nadlecą, że walczą i giną, jak przystało na tych, których ojcowie i dziadowie
skrapiali krwią pobojowiska Racławic, Grochowa, Miechowa i tylu innych. Lecz na pełny obraz czynów Legionów musimy jeszcze zaczekać. Gdy przesili się huragan wojny, przyjdzie czas i na historyę Legionów. Dziś możemy zaledwie notować wypadki, jakieś czyny, wysiłki, z których później złoży się mozaika całości.
    Kiedy rozpoczęła się druga ofenzywa armii austryackiej i niemieckiej, kiedy polip rosyjski musiał skurczyć i cofnąć swe macki wysunięte w głąb zachodniej Galicy i, nie brakło w tern dziele wyswobodzenia i naszych Legionów.
    Pisma codzienne podały szczegółowy opis strategicznych operacyi w zachodniej Galicyi, których wspaniałym rezultatem było zwycięstwo na linii Limanowa - Łapanów. W opisie tym, którego nie sposób nam w całości powtarzać, spotykamy cały szereg miejscowości, stanowiących niejako węzły sieci pobojowisk, całego olbrzymiego splotu zmagań, bitew, przesunięć, obrotów i t. d., co, zesumowane, dało dopiero w ostatecznym wyniku zwycięstwo.
   Miejscowości te układają się niejako pasami od zachodu na wschód. Więc Dobra, Łososina, Młynne, Tymbark i Limanowa wzdłuż podkarpackiego gościńca; dalej na północ Szczyrzyc, Skrzydlna, Góra św. Jana, Rzegocina. Rajbrot, jeszcze dalej na północ Łapanów, Królówka,  Wiśnicz, Lipnica. Są to zarazem etapy cofania się wojsk rosyjskich i ciągłych walk z wypierającemi je armiami. Na południu najdalej posunęły sięwojska rosyjskie wzdłuż podkarpackiego gościńca doliną Łososiny do Dobrej. Duża wieś, otoczona trzema górami, stanowiącemi północne odskoki potężnego gniazda Gorców, była punktem wyjścia austryackiej skrzydłowej kontrofenzywy.