ARCHIWUM PRASOWE - ARTYKUŁY Z ROKU 1900

Artykuł - 13.09.1900 r.
Artykuł - 13.09.1900 r.

Kler a kapitał

   W czyim interesie odbywają księża misye, o tem poucza nas następujący list księdza do zarządu kopalń i fabryk żyda Rothschilda, który przychylny wiatr zawiał na nasze biurko redakcyjne:

L. 332. Do Szanownego Zarządu robót w Ostrawie.
   Najuprzejmiej upraszam o łaskawe zwolnienie ludzi z mej parafii na misye, które się tu odbędą od 26 b. m. do 6 grudnia b. r. Wszak podniesienie na duchu, umoralnienie robotników leży w interesie dobrze zrozumianym samego Szanownego Zarządu. Do mej parafii należą gminy: Belne, Bytomska, Kierlikówka, Łąkta dolna i górna, Rozdziele, Ujazd, Żegocina. Bardzo proszę o łaskawą wyrozumiałość.
    Z urzędu parafialnego
Żegocina dnia 15 listopada 1898
L S. Ks. Dr. Stan. Dutkiewicz.

   Z tego listu jasno wynika, że misye pracują w interesie wyzyskiwacza - kapitalisty, bez względu na to, czy on żydem i Niemcem, czy nie. To „podniesienie na duchu i umoralnienie robotników" w interesie Rothschilda nie oznacza bowiem nic innego, jak nauczanie robotników ziemskiej pokory wobec kapitalisty. Kler i kapitał biorą się za ręce, by wspólnie strzyc robotnicze owieczki...

Przedruk z czsopisma "Naprzód" nr 163 z 13 września 1900 roku. Artytuł zamieszczono na str. 5.

    Naprzód – pismo socjalistyczne PPSD, a następnie PPS wychodzące w okresie 1892–1948, 1988–1990 oraz od 2009 w Krakowie. Decyzja o wydawaniu pisma zapadła 20 grudnia 1881 r. na poufnym spotkaniu galicyjskich socjalistów. Pierwszy numer wyszedł 1 stycznia 1892 r. Galicyjska Partia Socjaldemokratyczna (późniejsza PPSD) na swym pierwszym zjeździe w dniach 31 stycznia – 2 lutego 1892 r. uznała pismo za swój organ partyjny. Do 1894 r. pismo wychodziło w cyklu dwutygodniowym, zaś od 1895 r. tygodniowym. Pierwszym wydawcą i redaktorem naczelnym był Jan English. W styczniu 1893 r. redakcję pisma objął Ignacy Daszyński, następnie Tadeusz Reger, a od 1895 r. Emil Haecker.
    „Naprzód” od 1892-1948 r. był jednym z głównych dzienników krakowskich, obok konserwatywnego „Czasu”, liberalno-demokratycznej „Nowej Reformy”.

[wstecz]