ENCYKLOPEDIA ŻEGOCIŃSKA - MŁYN WIATROWY

Młyn wiatrowy - potocznie nazywany wiatrakiem, posiadał  skrzydła poruszane siłą wiatru i napędzające urządzenia. Przetwarza energię wiatru na energię kinetyczną w ruchu obrotowym. Wiatraki (z pionową osią) wynaleziono w IX wieku we wschodniej Persji, zaś w Europie - wiatraki z osią poziomą - pojawiły się pod koniec XII wieku.
   Pierwsze wiatraki służyły głównie do mielenia zboża, w pierwszej połowie XIV wieku na terenie obecnej Holandii zaczęto używać wiatraków do napędzania pomp osuszających poldery. W późniejszych latach pojawiły się wiatraki tartaczne, inne rozdrabniały skały na kruszywa, plotły sznury konopne, wyciskały olej, mełły tytoń itp.

Młyn wiatrowy na Rosochatce, to drewniana budowla znajdująca się w Rozdzielu, w gospodarstwie Józefa Pławeckiego w przysiółku Rosochatka, tuż pod szczytem Łopusza Wschodniego. Jest to drewniana budowla konstrukcji szkieletowej zbudowana na rzucie sześciokąta z dachem pokrytym papą. Wyposażona jest w skrzydła poruszane siłą wiatru i napędzające urządzenia służące mieleniu zboża. Do wętrza wiatraka można zajrzeć przez niewielkie okienko znajdujące się po lewej stronie drzwi. Przy młynie często zatrzymują się turyści wędrujący przebiegającym obok niebieskim szlakiem turystycznym i to głównie dla nich, w celach pokazowych uruchamiany jest ten młyn.

[wstecz]