Czcigodni Księża, Panie Wójcie, Szanowni
Państwo
W białą suknię śniegu cudownie ubrana, Srebrnym blaskiem mrozu lekko opasana,
Płaszczem nocy okryta, gwiazdami utkana, Pochylona nad Ziemią klęka na kolana. To
kolęda.... Ta kolęda od opłatka się zaczyna, bo opłatkiem najpierw dzieli się
rodzina.
Potem idzie dalej, przyszła i do nas. Zatrzymajmy się więc na
chwilę w gonitwie codziennych spraw. Uciszmy nasze myśli. Jeśli uda nam się wsłuchać
w ciszę swej duszy, to na pewno dotrą do nas słowa św. Jana Pawła II, niech będą
one życzeniami dla wszystkich. „ Kiedy nadchodzi wieczór wigilijny, spotykamy się
przy wigilijnym stole rodzinnym, aby połamać się opłatkiem, składając sobie wzajemne
życzenia. Tak więc niech każdy z nas rośnie duchowo z tajemnicy Bożego Narodzenia w
swoim człowieczeństwie i swoim chrześcijaństwie. Niech Bóg, który stał się
Człowiekiem, będzie dla nas natchnieniem i pomocą do wszelkiego dobra i do walki z
wszelkim złem. Niech będzie umocnieniem, niech pokazuje drogę, niech wspiera
cierpiących i opuszczonych, niech daje dojrzałą mądrość i miłość".
Szanowni Państwo niech wyrazem tych życzeń będzie biały opłatek. Dzielmy się nim z
życzliwością.
W 2018 roku życzę wszystkim wszelkiego dobra.
|
|