W bieżącym roku strażacy Państwowej Straży
Pożarnej w Bochni odebrali już 5 zgłoszeń o podejrzeniu występowania tlenku węgla w
obiektach mieszkalnych.
W obecnym sezonie grzewczym liczonym od września 2016 r. nie zanotowano na
terenie naszego powiatu zagrożeń ze strony tlenku węgla. Warto zaznajomić się z
podstawowymi informacjami, które pozwolą utrzymać ten zerowy bilans przez cały sezon
grzewczy.
Tlenek węgla, potocznie zwany czadem, jest gazem silnie trującym,
bezbarwnym i bezwonnym (powoduje to problemy z jego wykryciem). Powstaje wówczas, gdy
coś się spala (pali), a w otoczeniu, gdzie przebiega ten proces jest za mało powietrza
(tlenu). Potencjalne źródła czadu w pomieszczeniach mieszkalnych to: kominki, gazowe
podgrzewacze wody, piece węglowe, gazowe lub olejowe i kuchnie gazowe. Zagrożeniem jest
nie tylko brak dopływu powietrza, ale też nieprawidłowy odpływ spalin. W związku z
tym groźne są zapchane lub nieszczelne przewody kominowe oraz uszkodzone połączenia
między kominami i piecami.
Szczelnie pozamykane okna (czasami jeszcze dodatkowo uszczelnione),
pozaklejane kratki wentylacyjne, brak otworów wentylacyjnych w drzwiach łazienkowych,
jak również brak regularnych kontroli drożności przewodów wentylacyjnych i kominowych
sprawiają, że w naszych mieszkaniach lub domach możemy nie być bezpieczni. W
niewietrzonych pomieszczeniach bardzo łatwo może dojść do tragedii. Do zatruć często
dochodzi w nowo wyremontowanych mieszkaniach, z nowymi piecami, nie mającymi
indywidualnych przewodów napowietrzających i gdzie z przyczyn oszczędnościowych
zlikwidowano (zasłonięto) przewody wentylacyjne, a okna i drzwi są zbyt szczelne.
Mieszkanie doskonale szczelne ?nie oddycha, a brak dostępu tlenu może doprowadzić do
tragedii.
Zatrucia tlenkiem węgla są niebezpieczne, gdyż powodują stan
silnego niedotlenienia narządów wewnętrznych (np. serca, mózgu). Zatrucie tego typu
przebiega kilkuetapowo. Początkowo pojawiają się lekki ból głowy i zawroty, ogólne
zmęczenie, duszność, później trudności z oddychaniem, przyśpieszony, nieregularny
oddech oraz wymioty. Osłabienie i ospałość, którą czuje osoba zaczadzona oraz
zaburzenia zdolności oceny zagrożenia, powodują, że jest ona całkowicie bierna i nie
ucieka z miejsca nagromadzenia trucizny. Często dochodzi do utraty przytomności i
jeżeli natychmiast nikt nie przyjdzie z pomocą ? do śmierci. Przy wysokim stężeniu
tlenku węgla, zgon może nastąpić już po minucie.
Zachęcamy do zainstalowania w domu lub mieszkaniu czujek dymu oraz czujek
tlenku węgla. Podstawową funkcją czujki tlenku węgla (czadu) jest wykrywanie czadu i
generowanie sygnałów alarmowych w sytuacji wykrycia jego nadmiernego stężenia w
powietrzu. Podnosi ona poziom bezpieczeństwa w pomieszczeniach, zmniejsza ryzyko
zaczadzenia, pozwala na szybką reakcję użytkownika w sytuacji zagrożenia życia. Tego
typu czujki powinny znaleźć się w pokojach z kominkiem lub piecem kaflowym, w
pomieszczeniach z kuchenkami gazowymi, łazienkach z gazowymi podgrzewaczami wody, w
kotłowniach, garażach, warsztatach. Czujka odpowiednio wcześnie zasygnalizuje
niebezpieczeństwo, wydając bardzo głośny dźwięk. Nawet śpiącego sygnał ten
potrafi obudzić i postawić na nogi. Mamy wtedy szansę na opuszczenie zagrożonego
obszaru. Nie należy montować czujek przy oknie, kratkach, przewodach wentylacyjnych czy
w miejscach zbyt zawilgoconych.
Jak pomóc przy zatruciu tlenkiem węgla?
- należy natychmiast zapewnić dopływ świeżego, czystego powietrza,
- jak najszybciej wynieść osobę poszkodowaną w bezpieczne miejsce, na świeże
powietrze,
- rozluźnić poszkodowanemu ubranie ? rozpiąć pasek, guziki, ale nie rozbierać go,
gdyż nie można doprowadzić do jego przemarznięcia,
- wezwać służby ratownicze (pogotowie ratunkowe ? 999, straż pożarna ? 998 lub 112),
jeśli po wyniesieniu na świeże powietrze zaczadzony nie oddycha, należy niezwłocznie
przystąpić do wykonania sztucznego oddychania i masażu serca.
Zachęcamy do zapoznania się z naszym poradnikiem, który znajduje się na stronie
internetowej Komendy Powiatowej PSP w Bochni w zakładce Poradniki [tutaj >>>] |
Objawy:
Uważa się, że wdychanie tlenku węgla powoduje (wartości orientacyjne):
- w stężeniach ok. 60-240 mg/m3, po paru godzinach - ból głowy,
- w stężeniach ok. 450 mg/m3, po 1-2 godzinach - ból głowy, mdłości, wymioty,
osłabienie mięśni, apatie,
- w stężeniach ok. 900-1000 mg/m3, po 2 godzinach - zapaść, utratę przytomności,
- w stężeniach ok. 1800-2000 mg/m3 , po 20 minutach - zapaść i ryzyko zgonu po 2
godzinach,
- w stężeniach ok. 4000 mg/m3, po 5-10 minutach - zapaść i ryzyko zgonu po 30
minutach,
- w stężeniach ok. 8000 mg/m3, po 1-2 minutach - zapaść i ryzyko zgonu po 10-15
minutach,
- w stężeniach ok. 15000 mg/m3, po 1-3 minutach zgon.
Jak widać, przy
wysokich stężeniach, CO, już po kilku wdechach może nastąpić zgon, bez objawów
ostrzegawczych, wskutek porażenia układu oddechowego oraz ostrej niewydolności układu
krążenia. Powikłaniem zatruć tlenkiem węgla są zmiany zwyrodnieniowe w ośrodkowym
układzie nerwowym, nerwobóle i niewydolność płuc, natomiast w zatruciach
przewlekłych: bóle i zawroty głowy, znużenie, zmiany w ośrodkowym układzie nerwowym
objawiające się: pogorszeniem pamięci i zdolności koncentracji, bezsennością.
Jak pomóc przy zatruciu
tlenkiem węgla?
. należy natychmiast zapewnić dopływ świeżego, czystego powietrza,
. jak najszybciej wynieść osobę poszkodowaną w bezpieczne miejsce, na świeże
powietrze,
. rozluźnić poszkodowanemu ubranie - rozpiąć pasek, guziki, ale nie rozbierać go,
gdyż nie można doprowadzić do jego przemarznięcia,
. wezwać służby ratownicze (pogotowie ratunkowe - 999, straż pożarna - 998 lub 112),
jeśli po wyniesieniu na świeże powietrze zaczadzony nie oddycha, należy niezwłocznie
przystąpić do wykonania sztucznego oddychania i masażu serca. |
Przepisy zobowiązują do czyszczenia kominów!
Zgodnie z § 34 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji z 22 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych
obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 109 poz. 719), w obiektach w których odbywa
się proces spalania paliwa stałego, ciekłego lub gazowego, usuwa się zanieczyszczenia
z przewodów dymowych i spalinowych:
- od palenisk opalanych paliwem stałym - CO NAJMNIEJ RAZ NA 3 MIESIĄCE;
- od palenisk opalanych paliwem płynnym i gazowym - CO NAJMNIEJ RAZ NA 6 MIESIĘCY;
- od palenisk zakładów zbiorowego żywienia i usług gastronomicznych - CO NAJMNIEJ RAZ
W MIESIĄCU JEŚLI PRZEPISY MIEJSCOWE NIE STANOWIĄ INACZEJ.
Z kolei art. 62 ust. 1 pkt 1 c ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane
(Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) zobowiązuje właścicieli i
zarządców bloków mieszkalnych i domów jednorodzinnych do okresowej kontroli, co
najmniej raz w roku stanu technicznego instalacji gazowych oraz przewodów kominowych
(dymowych, spalinowych i wentylacyjnych). |
