Łamanie się opłatkiem i
wzajemne skadanie przy tej okazji życzeń świąteczno - noworocznych jest stałym
elementem naszej polskiej kultury. Tego zwyczaju nie ma w innych państwach. Tradycja
wigilijnego opłatka ma swoje dwa źródła. Pierwszym z nich jest nawiązanie do
starochrześcijańskiej tradycji. Chrześcijanie pierwszych wieków przynosili na
eucharystię między innymi chleb. Po skończonej agapie chleb ten rozdzielano
potrzebującym. Jednak część chleba zabierano z powrotem i dzielono się nim z tymi,
którzy na spotkanie wspólnoty nie mogli przyjść. W ten sposób wyrażano wzajemną
łączność wspólnoty z nimi. Był to znak wzajemnej miłości i pamięci.
Drugie źródło opłatkowej tradycji ma związek z historią Polski. Kiedy
dokonano rozbiorów Polski, nasi przodkowie chcieli zachować jedność mimo, że
mieszkali w różnych krajach, dlatego zaczęli posyłać w listach chleb. Niemożliwym
było posyłanie normalnego chleba. Wymyślono więc opłatek, który można włożyć do
koperty.
Tradycja wigilijnego opłatka uzmysławia nam jak bardzo zwyczaje panujące w
naszym kraju złączone są z tradycją chrześcijańską i historią naszego narodu.
Współcześnie opłatkowe spotkania mają charakter nie tylko rodzinny,
albowiem przygotowywane są także w szkołach, zakładach pracy, instytucjach. Ludzie spotykają się, aby po raz pierwszy zaśpiewać
kolędy, połamać się opłatkiem, złożyć świąteczne i noworoczne życzenia.
Jednocześnie uroczystości te przygotowują ich uczestników do tego najważniejszego
wigilijnego wieczoru w dniu 24 grudnia, który kończy okres adwentu.
Przedwigilijne spotkania mają przebieg bardzo podobny do domowych,
rodzinnych, wieczornych wigilii, a więc występują w nich takie elementy jak czytanie
fragmentu ewangelii, spożywanie posiłku, najczęściej czerwonego barszczu z uszkami i
dania rybnego oraz śpiewanie kolęd. Są także okazją do wzajemnych podziękowań i
podsumowania kończącego się roku.
Poniżej linki do relacji z takich właśnie spotkań. |