MALARSTWO

w Żegocinie

ARTYSTKA O SOBIE

  Urodziłam się w Tarnogrodzie, zaś dzieciństwo i młodość nierozerwalnie związane były z domem rodzinnym w Majdanie Sieniawskim na Podkarpaciu. To tam, w ciepłej atmosferze rodzinnego domu położonego wśród pachnących łąk, kształtowała się moja osobowość, zakorzeniał się system wartości, dojrzewała wrażliwość na piękno świata. Ukończyłam Liceum w Sieniawie, a później WSP w Rzeszowie, gdzie poznałam mojego przyszłego męża. Po zamążpójściu zamieszkałam w Bytomsku, wiosce położonej wśród urokliwych wzgórz Beskidu Wyspowego, zaś pracę zawodową - nauczyciela polonisty - podjęłam w pobliskiej Muchówce i kontynuowałam aż do emerytury.
   Pierwsze moje wiersze powstały już w czasach licealnych, malarstwem zaś zajęłam się o wiele później. Na swej drodze życia spotkałam i nadal spotykam ludzi, którzy uczyli mnie poznawać tajniki malarstwa; ludzi, którzy dostrzegli piękno i wartości artystyczne w moich obrazach i wierszach; ludzi, którzy inspirują mnie do ciągłego rozwoju i służą pomocą w organizowaniu wystaw. Wystawiałam więc swe prace m. in. w Bochni, Limanowej, Brzesku, Sieniawie, Biłgoraju, Tarnogrodzie, Miechowie, Krakowie, Nowym Wiśniczu, Tymbarku oraz wśród brytyjskiej Polonii w Coventry. Wiele moich obrazów znajduje się w prywatnych kolekcjach w kraju i za granicą - w Kanadzie, USA, Francji, Anglii i na Węgrzech.
   Od trzech lat jestem członkiem limanowskiego oddziału TPSP w Nowym Sączu i uczestniczę w wystawach zbiorowych. Preferuję malarstwo olejne o różnorodnej tematyce - poprzez kwiaty, pejzaże, martwe natury po architekturę i portrety czy też malarstwo sakralne na starych deskach. Bardzo dużo czasu poświęcam tej pasji , na czym nieco ucierpiała moja twórczość poetycka. Dotychczas ukazał się jeden tomik moich wierszy " Krajobrazy serca" (2002). Jestem także współautorką i redaktorką książki "Rok obrzędowy w tradycji religijnej i ludowej ziemi żegocińskiej wpleciony w cztery pory roku"(2013). Mówiąc zaś o pasjach, nie mogę nie wspomnieć o radości śpiewania w żegocińskim chórze parafialnym oraz ostatnio o tworzeniu biżuterii.
   Nic tylko dziękować Stwórcy i mężowi, który to wszystko znosi i jeszcze pomaga!