CMENTARZ PARAFIALNY W ŻEGOCINIE |
|
|
|
Cmentarz parafialny w Żegocinie - najstarsza i najmłodsza część cmentarza. |
|
| Cmentarz jest miejscem
przeznaczonym do grzebania zmarłych. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa coemeterium,
o tym właśnie znaczeniu, które z kolei jest zlatynizowaną formą greckiego koimeterion
tj. miejsce (wiecznego) spoczynku. Koncepcję cmentarza jako przestrzeni nienaruszalnej i świętej przejęło wczesne chrześcijaństwo z tradycji rzymskiej, dlatego pierwsze cmentarze chrześcijańskie wyodrębniły się z dawniejszych cmentarzy pogańskich. Kościół już w III w. oddał je pod opiekę biskupów i księży, tworząc system cmentarnej administracji. Cmentarze były już wówczas miejscami świętymi i chronionymi specjalnymi immunitetami. Obejmowało je także prawo azylu. Od X w. zaczyna się tendencja do lokalizowania cmentarzy w obrębie miast i w bliskości kościołów. Sobór rzymski z 1059 r. nadał im sankcję "pół świętych" rzucając klątwę na ludzi bezczeszczących je. Jak podają encyklopedie - po raz pierwszy użył słowa cmentarz Aleksander Brückner w 1415 roku (użył wtedy formy cmyntorz). Cmentarz jest traktowany jako miejsce uświęcone i miejsce kultu. Szczególnie widać to w okresie 1 - 2 listopada każdego roku, gdy miliony ludzi nawiedzają cmentarze, by modlić się w intencji zmarłych. W siedmiowiekowej historii żegocińskiej parafii istniały najprawdopodobniej cztery miejsca pochówku zmarłych: 1. w samym kościele i tuż za jego drewnianymi ścianami (jak w pobliskiej Lipnicy Murowanej, przy kościele Św. Leonarda), 2. w kierunku północnym od kościoła, w miejscu, gdzie dziś znajduje się kilkanaście domów mieszkalnych, 3. w przysiółku Biedroniówka (na wschód od kościoła), gdzie zmarłych grzebano jeszcze w latach 30-tych XX wieku, 4. na obecnym cmentarzu parafialnym, funkcjonującym od 1896 roku. Tak o tej sprawie napisał w książce "Żegocina dawna i współczesna" Czesław Blajda: "Cmentarz znajdował się pierwotnie koło kościoła, chowano tam zmarłych parafian. Wysoko ceniono miejsce przy murze kościelnym, w przedsionku pod dzwonnicą i sobotami. [...] Zmarły w 1759 r. pleban Józef Utylski pochowany został bezpośrednio pod wielkim ołtarzem. W Żegocinie odbywały się pogrzeby z całej parafii, również z Ujazdu i Zbydniowa. Na przełomie XVIII i XIX wieku założono osobny cmentarz na polu plebańskim, na pd.-wschód od kościoła. Na opuszczonym przy końcu XIX w. starym cmentarzu (na Biedroniówce) znajduje sie najstarszy w Polsce chłopski nagrobek "Reginy Kuscyny" (Kuska) z 1833 r." |
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| Żegociński cmentarz parafialny w przedzień Wszystkich Świętych. | |
W przeciwieństwie do zapomnianego i zarośniętego cmentarza na Biedroniówce, obecny, usytuowany w kierunku zachodnim od kościoła, z każdym rokiem wydaje się piękniejszy. Spacer cmentarnymi alejkami w przeddzień Wszystkich Świętych w pełni to potwierdza. Ludzi tu dużo. Trwają ostatnie prace porządkowe, głównie w kwaterach cmentarza wojennego. Grabione są liście, umocowywana jest tablica informacyjna o tym cmentarzu (nr 302), ludzie przynoszą chryzantemy, zapalają znicze. Piękny ostatni dzień października sprzyja pracom. Już w dniu następnym pojawią się tutaj krewni zmarłych, a o godzinie 14 rozpocznie się tutaj polowa msza święta. Wierni będą się modlić za zmarłych ludzi różnego wieku, różnych stanów, funkcji.zmarłych tragicznie i śmiercią naturalną. Modlitwom towarzyszyć będzie refleksja nad przemijaniem i śmiercią, która - jak wierzą chrześcijanie - jest tylko kresem życia ziemskiego, a początkiem wiecznego. |
|
 |
 |
Informacje o nabożeństwach w Parafii Żegocina: |
|
