Antoni Tadeusz Poręba
urodził się 14 stycznia 1936 r. w Białej Niżnej koło Stróż, w rodzinie
robotniczo-chłopskiej. Jego ojciec był kolejarzem, a dziadek gospodarzem. Szkołę
Podstawową ukończył w Ptaszkowej, gdyż Jego rodzice przenieśli się do dziadków.
Potem ukończył I Liceum im. Jana Długosza w Nowym Sączu. Od 1953 do 1958 roku
studiował w Seminarium Duchownym w Tarnowie. Święcenia kapłańskie przyjął 18
stycznia 1959 roku z rąk Ks. Biskupa Karola Pękali.
Jego pierwszą placówką duszpasterską był Biecz, w
którym przebywał w latach 1958 - 1962. Następne 5 lat pracował u boku księdza
proboszcza prałata Franciszka Gawlika w Gorlicach. Dał się poznać nie tylko jako
gorliwy duszpasterz, ale jako człowiek z inicjatywą i znający się na sprawach
gospodarczych. Nic więc dziwnego, że ksiądz prałat Franciszek Gawlik, gdy został
rektorem Seminarium Duchownego w Tarnowie, poprosił księdza Antoniego Porębę, by
zajął się w Seminarium sprawami gospodarczymi. W 1967 roku został więc przeniesiony
na stanowisko Zastępcy Rektora do Spraw Administracyjno-Ekonomicznych (prokuratora -
ekonoma) Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie. Pracował tam w trudnych czasach
PRL-u aż 15 lat. Nikt wcześniej tak długo na tym stanowisku do tej pory pracował, co
dobitnie świadczy o wielkim zaufaniu ks. Biskupa Tarnowskiego do Ks. Antoniego Poręby.
24 sierpnia 1982 roku został proboszczem Żegociny. Po roku pracy w Żegocinie został
Wicedziekanem Dekanatu Lipnickiego, a w 1998 roku, po tym, jak z funkcji dziekana
lipnickiego zrezygnował ksiądz Wiśniowski, został - z wyboru księży i za zgodą
księdza biskupa Skworca, dziekanem tego Dekanatu.
W pamięci mieszkańców Żegociny pozostanie jako
pracowity, oddany służbie Bogu i ludziom kapłan i wielki społecznik. W ciągu
dwudziestu lat pracy duszpasterskiej w Żegocinie dokonał bardzo wiele, zarówno dla
parafii, jak i wsi oraz całej gminy. Pod Jego troskliwą opieką wychowało się w
parafii kilkunastu księży, braci i sióstr zakonnych. Na kilka tygodni przed zgonem
cieszył się z 10-lecia pracy duszpasterskiej jednego z nich - ks. Tomasza Krawczyka.
Miał także bardzo duży udział w zbudowaniu najpierw kaplicy,
a potem kościoła parafialnego w Łąkcie Górnej i utworzeniu tam parafii. Jego
staraniem został uratowany od zniszczenia, przeniesiony z Królówki do Rozdziela i
odrestaurowany drewniany, zabytkowy kościółek z XVI wieku. Zadbał też o
"swój" kościół w Żegocinie. Przeprowadził w nim remont, odnowił wnętrze,
wyremontował organy i zabytkowy obraz Matki Boskiej. Zbudował także nową plebanię i
duży Dom Parafialny. W ostatnich latach zatroszczył się także o cmentarz, który
został otoczony murem i metalowym ogrodzeniem, a także o otoczenie kościoła -
położono wokół niego kostkę brukową, odremontowano schody.
Od początku swojego pobytu w Żegocinie bardzo
aktywnie działał na rzecz poprawy warunków życia mieszkańców gminy. Był jednym z
inicjatorów i założycieli takich instytucji jak: Spółdzielnia Mleczarska w Żegocinie
i Stowarzyszenie Rozwoju Gminy i Wspierania Przedsiębiorczości w Żegocinie. W tej
ostatniej organizacji zajmował stanowisko skarbnika. Przewodził także komisji
zajmującej się realizacją Funduszu Pożyczek Wzajemnych. Był członkiem Kapituły
Fundacji Hajfer Projekt International w Warszawie, dzięki której ponad stu rolników z
gminy i okolic otrzymało w darze krowy rasy polskiej czerwonej. Znany był ze swej
ofiarnej niestrudzonej, pracy na corocznych konferencjach ogólnopolskich tejże Fundacji.
Ta postawa kapłana - społecznika cieszyła przedstawicieli Fundacji w Stanach
Zjednoczonych, czego dowodem były liczne słowa sympatii i uznania. Aktywnie działał
także w Krakowskim Banku Spółdzielczym, będąc Zastępcą Przewodniczącego Rady
Nadzorczej.
Był świetnym wychowawcą młodzieży i znacząco wspierał rozwój
żegocińskiej oświaty. Uczestniczył czynnie w tworzeniu w niewielkiej Żegocinie
Liceum Ogólnokształcącego, a potem Liceum dla Pracujących. Hojnie wspierał Szkolny
Fundusz Stypendialny dla studentów - absolwentów żegocińskiego Liceum. Był autorem
wielu inicjatyw społecznych, które znacząco przyczyniły się do promocji i rozwoju
gminy. Przy Jego czynnym wsparciu udostępniono dla turystów źródełko wody mineralnej,
a w pobliżu kościoła postawiono dwie figury: Św. Franciszka z Asyżu i Św. Floriana.
Potrafił znakomicie współpracować z działającymi na terenie gminy
organizacjami: strażami pożarnymi, Stowarzyszeniem Przyjaciół Ziemi Żegocińskiej im.
Czesława Blajdy, Caritasem, Katolickim Stowarzyszeniem Młodzieży. Wsparł czynnie
rozbudowę bazy sportowej w Żegocinie, oddając pod kort i boisko plebańskie grunty.
Zawsze znajdował czas, by przyjść na zebrania związane z organizacją życia
społecznego i gospodarczego gminy. Pomagał i doradzał, a ludzie Go słuchali i potem
realizowali śmiałe plany.
Pomagał też ubogim i chorym, wspierał także finansowo różne
przedsięwzięcia, np. konkursy palm (przywrócił je do żegocińskiej tradycji), wyjazdy
dzieci na kolonie, konkursy regionalne. Nikt nie odszedł z plebani bez uzyskania pomocy.
Za tę właśnie działalność został w 2002 roku odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Nie sposób wymienić wszystkich zasług księdza prałata
Antoniego Poręby. Odszedł na wieczny odpoczynek po krótkim, ale bardzo bogatym, pełnym
różnych zdarzeń życiu. To podczas Jego pobytu w Żegocinie Parafia obchodziła
700-lecie swojego istnienia, a także 100-lecie budowy nowego kościoła. Pomagał w
odbudowie Żegociny, dotkniętej srodze przez pamiętną powódź 1997 roku. Wspólnie z
parafianami modlił się w żegocińskiej świątyni podczas Peregrynacji Obrazu
Jasnogórskiej Pani w marcu 2001 roku. Miał dalsze plany, dotyczące między innymi
kolejnego remontu kościoła. Ale nie zdążył ich już zrealizować, bo odszedł
niespodziewanie, nagle, jakby w pośpiechu.
Proboszcz Parafii pod wezwaniem. Św. Mikołaja w Żegocinie
ksiądz prałat Antoni Poręba zmarł nagle 23 stycznia 2003 r. w godzinach rannych
w Szpitalu Zakonu Bonifratrów w Krakowie. Odszedł ze świata żywych, ale pamięć o Nim
i Jego oddaniu dla Żegocińskiej Ziemi i jej mieszkańców pozostanie na długo.
"Tobie Panie zaufałem, nie zawstydzę się na wieki" - te
słowa z brewiarza wybrał sobie jako kapłańskie motto i w całości je zrealizował.
Dowodzą tego tłumy ludzi, które towarzyszyły Mu w ostatniej ziemskiej drodze, zarówno
w Żegocinie, jak i Ptaszkowej. Został pochowany 26 stycznia 2003 roku w grobowcu
rodzinnym na cmentarzu parafialnym w Ptaszkowej.
Doceniając Jego zasługi parafianie z Żegociny ufundowali w
miejscowym kościele epitafium, które pobłogosławił w dniu 23 stycznia 2004 roku J.E.
Ks. Bp Wiktor Skworc. Czytamy na nim następujące słowa: "Ks. Prałat Antoni
Poręba 1936 - 2003. Proboszcz Parafii w Żegocinie w latach 1982 - 2003. Dziekan Dekanatu
Lipnickiego. Kapłan według Bożego Serca, gorliwy duszpasterz, zatroskany po ojcowsku o
duchowe i materialne sprawy parafii i regionu. Był wszystkim dla wszystkich. W I
rocznicę śmierci w modlitewnej pamięci duszpasterze i parafianie. 23 stycznia
2004".
Także wdzięczni mieszkańcy Rozdziela postawili przy swoim
zabytkowym kościele obelisk z tablicą pamiątkową, na której napisano: "Na to
człowiek żyje na ziemi, by dni swe zdobił czynami swymi. Księdzu Prałatowi Antoniemu
Porębie 1936 - 2003 Proboszczowi Parafii Żegocina, człowiekowi wielkiego serca,
gorliwemu kapłanowi, niestrudzonemu społecznikowi, któremu zawdzięczamy przeniesienie
i odnowienie tutejszego kościoła - wdzięczni mieszkańcy Rozdziela.
W dniu 13 października 2003 roku, podczas szkolnych obchodów Dnia
Edukacji Narodowej Jego imieniem nazwano aulę w Zespole Szkół w Żegocinie. Życiu i
działalności Księdza Antoniego Poręby zostały poświęcone trzy książki. Pierwszą,
pt. ""Kapłan wiary, nadziei, miłości" napisał w 2008 roku Jerzy Skrobot
(Wydawnictwo "Promotor". Kraków 2008). Druga ("Biografia ś. p. Księdza
Prałata Antoniego Poręby" - wyd. Mała Poligrafia Redemptorystów w Tuchowie - 2008
r.) i trzecia - to autorskie prace Franciszka Koszyka. |
