Podczas uroczystości nauczycielka - Pani Bożena
Banaś - odczytała zebranym informacje o realizacji szkolnego projetu pod nazwą
"Zmiana imienia szkoły". Zawarła w niej uzasadnienienie zmiany Patrona oraz opis
przygotowań i działań, jak również informacje biograficzne o Świętej Kindze.
Poniżej pełna treść informacji.
Kilka lat temu społeczność szkoły
postanowiła przygotować się do zmiany patrona, ponieważ dotychczasowy był za trudny
do zrozumienia dla dzieci wieku 6 - 13 lat. Wychowawcy przeprowadzali lekcje wychowawcze
na temat: W poszukiwaniu autorytetu; kto może być patronem szkoły ? Zespół
koordynujący prowadził kampanię reklamującą akcje wybierania kandydatów na patrona
szkoły. Na godzinach wychowawczych odbywały się dyskusje, prezentacje kandydatów na
patrona szkoły. Uczniowie każdej klasy typowali kandydatów. Do maja 2012 roku uczniowie
szkoły poznawali sylwetki kandydatów, po czym przeprowadzono głosowanie.
Informacje o realizacji przez szkołę projektu "Zmiana Imienia Szkoły" były
umieszczone na gazetkach szkolnych. Na zebraniu Rady Rodziców odbywały się dyskusje nad
wyborem imienia dla szkoły i zebrane zostały najciekawsze propozycje z uzasadnieniem.
Następnie drogą głosowania po 20. maja 2013r. wybrany został jeden kandydat - Święta
Kinga. Uczestniczyli w wyborach uczniowie, nauczyciele, pracownicy i rodzice .
Komisja skrutacyjna przeliczyła głosy i sporządziła protokół z
wyborów, wskazując jednego kandydata, który uzyskał przewagę większością głosów
- Świętą Kingę, a wyniki umieściła na tablicy ogłoszeń oraz przekazała
dyrektorowi szkoły. Poznając postać Świętej Kingi uczniowie poznawali życiorys
patronki, czytali książki na jej temat, odwiedzali miejsca związane z jej życiem:
Wojnicz, Sandomierz, Nowy Korczyn, Bochnię, Wieliczkę i Stary Sącz wraz z Pieninami,
oglądali filmy o jej życiu. Uczestniczyli w akcjach pomocy powodzianom, dzieciom z
Ukrainy, dzieciom chorym z terenu gminy i nie tylko poprzez zbiórki zakrętek i drobnych
kwot pieniędzy. Przygotowując się do tego święta wykonali szereg prac plastycznych,
różnymi technikami , które można podziwiać na wystawie tutaj na sali , pisali
wiersze, brali udział w konkursie wiedzy o Kindze. Im bardziej poznawali patronkę, tym
mocniej ją pokochali. Mówią o Niej - " Nasza Kinga".
Kinga czyli Kunegunda urodziła się 5 marca 1234 roku w
Esztergom jako córka króla węgierskiego Beli IV i Marii z rodu Laskarisów. Rodzice jej
dali życie dziesięciorgu dzieciom. Kinga, po pięciu latach wychowywania w duchu zasad
chrześcijańskich na dworze swego ojca, została zaręczona z księciem sandomierskim
Bolesławem, synem Leszka Białego, w miejscowości Wojnicz, a następnie powierzona matce
Bolesława, Grzymisławie, która zabrała ją na dwór sandomierski. W roku 1241 z powodu
najazdu tatarskiego Kinga została zmuszona do ucieczki wraz z Grzymisławą i
Bolesławem, doświadczając wielu uciążliwości tułaczego życia. Gdy w roku 1243
sprzymierzeńcy Bolesława ofiarowali mu tron w Krakowie, powróciła wraz z Bolesławem i
Grzymisławą do Małopolski i wraz z nimi zamieszkała w Nowym Korczynie. Pociągnięta
ideałami św. Franciszka z Asyżu i św. Klary, Kinga wstąpiła w szeregi III zakonu
św. Franciszka i za zgodą Bolesława postanowiła zachować dziewictwo w małżeństwie.
Bóg obdarzył ją nowymi darami, dzięki którym Kinga zajaśniała macierzyństwem
duchowym wobec społeczeństwa polskiego. Przekonana, że powinna wspierać męża w
sprawowaniu władzy, przeznaczyła cały swój posag na odbudowę zniszczonego kraju. W
zamian za to otrzymała na własność ziemię sądecką. Odtąd poświęciła się opiece
nad chorymi, dziełu niesienia pomocy potrzebującym, szerzeniu sprawiedliwości
społecznej i umacnianiu życia sakramentalnego w rodzinach. Wielokrotnie zabiegała o
zgodę między powaśnionymi książętami i o przywrócenie pokoju. Po śmierci
Bolesława opuściła Kraków i zamieszkała w Sączu, gdzie oddała się sprawom całego
regionu, zakładała nowe osady, organizowała parafie, budowała kościoły i
zaopatrywała je w potrzebne sprzęty. Szczególną jednak troską otoczyła budowę
świątyni i klasztoru przeznaczonego dla wspólnoty klarysek w Sączu, dokąd siostry
klaryski przybyły ze Skały koło Krakowa w roku 1281. Tenże klasztor z woli Kingi
otrzymał całe dziedzictwo swej założycielki. W roku 1288 Kinga wstąpiła do nowicjatu
a w rok później złożyła profesję zakonną według reguły świętej Klary.
Zachowując przykładnie śluby zakonne, pokornie usługiwała wszystkim współsiostrom.
Dotknięta ciężką chorobą i przykuta do łóżka, przez wiele miesięcy znosiła
cierpienia w duchu całkowitego podporządkowania się woli Bożej. Zmarła 24 lipca 1292
roku. W przekonaniu o jej świętości pochowano ją w kaplicy ufundowanego przez nią
klasztoru. Kinga przez całe swe życie ceniła dzieła sztuki, popierała rozwój muzyki
i śpiewu, kochała mowę polską, była wrażliwa na piękno przyrody. Stała się
wielką orędowniczką kultury polskiej. Zawsze była rozmiłowana w modlitwie i pięknie
liturgii. Dlatego spontaniczny kult, którym otaczano Kingę od momentu jej śmierci,
zatwierdził papież Aleksander VIII w dniu 11 czerwca 1690 r. Wkrótce po beatyfikacji
podjęto myśl o przeprowadzeniu procesu kanonizacyjnego, ale kanonizacji dokonał dopiero
Papież Polak Błogosławiony Jan Paweł II 16 czerwca 1999 r. w Starym Sączu .
Wokół osoby Świętej Kingi powstało wiele legend.
Kiedy uciekała przed Tatarami, pokrwawiła sobie nogi. Tam, gdzie padły krople
jej krwi, wyrosły czerwone goździki. W czasie tej ucieczki zmęczona oparła nogę
na kamieniu i odbił się na nim ślad jej stopy. Kiedy dręczyło ją pragnienie,
powstało źródełko z ożywczą wodą, a kiedy Tatarzy byli już blisko uciekających,
Kinga rzuciła za siebie niebieską wstążkę i natychmiast utworzyła się z niej rzeka
Dunajec, która uratowała uciekającym życie. W czasie tej samej ucieczki Kinga
zobaczyła rolnika siejącego zboże. Pobłogosławiła pole i zboże w jednej chwili
wyrosło pięknym łanem. Kiedy nadjechali Tatarzy i zapytali, czy nie widział
uciekającej księżnej, odparł, że owszem widział, kiedy siał zboże.
W czerwcu 2013 roku, na wspólny wniosek Rady Pedagogicznej, Rady
Rodziców i Samorządu Uczniowskiego podjęto decyzję o zmianie imienia szkoły i nadaniu
imienia Świętej Kingi dla Publicznej Szkoły Podstawowej w Żegocinie. Wniosek
uzasadniono słowami: Święta Kinga to postać charyzmatyczna. Przyjechała do Polski
jako mała dziewczynka mając zaledwie 9 lat, a jako 12-letnia dziewczyna podjęła się
obowiązków żony i księżnej. Odznaczała się mocnym charakterem, stanowczością,
konsekwencją i odwagą. Znane są jej tytuły: "Obrończyni Wiary", "Matka
Narodu Polskiego", "Patronka Górników", "Patronka Rodzin",
"Patronka Samorządowców". Była człowiekiem o silnej osobowości,
religijności, miłości do Boga, zdolności do poświeceń, mądrości, skromności,
pracowitości, obowiązkowości, pogody ducha. Była szczodra, bezinteresowna, oddana
potrzebującym, troskliwa o poddanych i losy Ojczyzny. Taka postawa naszej patronki
będzie mobilizować nas do nauki i działania.
Szkoła realizując projekt nawiązała współpracę z
Kopalniami Soli w Bochni, w Wieliczce, z klasztorem Klarysek w Starym Sączu oraz z
Publiczną Szkołą Podstawową im. Świętej Kingi w Łąkcie Dolnej - Gmina Trzciana.
Pragniemy obchodzić święto szkoły - 16 czerwca - w dzień
kanonizacji naszej Patronki. Choć od życia Świętej Kingi minęło już ponad 720 lat,
to uważamy, że jej przykład jest nadal bardzo cenny dla dzieci i młodzieży XXI wieku.
Obecnie obserwujemy negowanie autorytetów, relatywizację norm i wartości, nadmierne
przywiązanie do rzeczy materialnych. Poprzez Świętą Kingę, chcemy, aby dzieci
dostrzegły inny model życia. |
