W Żegocinie dwa równorzędne I miejsca jury (Ks. Leszek Dudziak, mgr Maria Juszczyk, mgr Anna Rogala) przyznało palmom, zgłoszonym do konkursu przez Dawida Kaczmarczyka z Bytomska oraz Tomasza Waligórę z Żegociny. Równorzędne miejsca drugie otrzymały palmy: Dawida Rogali z Rozdziela, Dominika Majerskiego i Łukasza Gizy z Bełdna oraz Jarosława Piwowarczyka z Żegociny. Trzecim miejscem podzielili się: Natalia Czech i Dawid Pączek z Żegociny, Przemek Gąsiorek z Bytomska oraz Natalia Kaczmarczyk z Rozdziela. Nagrody za zajęcie miejsca czwartego otrzymali: Mikołaj Janiczek i Jarosław Wolak z Żegociny oraz Patrycja Kaczmarczyk z Bytomska i Łukasz Kuska z Bełdna. Jury wyróżniło także palmy: Kamila Długosza i Patryka Ptaszka z Żegociny, Dawida Kuski z Bełdna oraz Piotra Dziedzica z Bytomska.
    Konkurs palm odbył się także w Rozdzielu. Tam jury, pracujące w składzie: Ks. Janusz Psonak, Józef Szewczyk, Stanisław Guzik, Zofia Marcinek,  pierwsze miejsce przyznało palmie braci: Piotra, Pawła i Kamila Szewczyk. Kolejne miejsca zajęły palmy: Krzysztofa Durbasa (II miejsce), Kingi Jędrzejek (III), Jakuba Szewczyka (IV), Bartka Wolaka (V). Konkurs palm odbył się również w parafii Łąkta.

    - Cieszy fakt, że konkurs się rozwija oraz to, że nad przygotowaniem palm pracują całe rodziny. Jestem pełen dla nich podziwu, bo przecież w tym roku pogoda była niesprzyjająca. Nic nie zakwitło, nie ma bazi, nie ma leszczyny. Skąd ludzie wzięli materiał, trudno więc zrozumieć. Wydaje mi się, że żegocińskie palmy pod względem artystycznym mogą konkurować z lipnickimi i nie tylko. Pragnę podziękować wszystkim, którzy przygotowali palmy i pomogli przeprowadzić ten konkurs - powiedział po zakończeniu przeglądu ks. proboszcz Leszek Dudziak.

FOTOREPORTAŻ Z KONKURSU PALM W ŻEGOCINIE I ROZDZIELU >>>

     Zwyczaj święcenia zielonych gałązek wprowadzono do liturgii kościelnej w XI w., na pamiątkę triumfalnego wjazdu Chrystusa do Jerozolimy w niedzielę poprzedzającą Jego śmierć na krzyżu. W Kościele katolickim wierzba uważana jest za symbol zmartwychwstania i nieśmiertelności duszy. Z jej gałęzi tradycyjnie przygotowuje się palmy wielkanocnej. Gałęzie wierzby (również malin, porzeczek) ścinano już w Środę Popielcową i wstawiano do naczynie z wodą, by zazieleniły się do Kwietnej Niedzieli, dołączano do nich też inne rośliny: bukszpan, barwinek, borówkę, cis, widłak, kiście trzciny wodnej. Dawniej każdy region Polski miał sobie właściwą formę palmy. Szczególną efektywnością i artyzmem odznaczały się palmy sądeckie i kurpiowskie, zatknięte na kijach dochodzących nieraz do czterech metrów wysokości. Zdobiono je kwiatami, zielenią oraz kokardami i wstęgami z kolorowych bibułek. Bardzo rozpowszechnione były palemki z północno-wschodnich regionów terenów Polski, wykonane z maleńkich nieśmiertelników farbowanych na żywe kolory (tzw. palmy wileńskie).
     Poświęcone w kościele gałązki przechowywano w domach z wielką czcią na wzór gromnicy. Zatykano je je za obrazy, stawiano w oknie podczas burzy. Specjalnie zastosowanie miały też przy niektórych czynnościach gospodarskich. Palma wielkanocna miała chronić ludzi, zwierzęta, domy i pola przed czarami, ogniem i wszelkim złem tego i tamtego świata. Od dawna istniał zwyczaj połykania bazi, aby nie cierpieć na ból głowy i gardła, a sproszkowane "bagniątka" dodawano do leczniczych naparów, uzdrawiających zarówno ludzi, jak i zwierzęta. Bazie oberwane z poświęconej palmy mieszano z ziarnem siewnym, które podkładano pod pierwszą zaoraną skibę. Jeszcze dzisiaj można zobaczyć krzyżyki z palmowych gałązek wetknięte w pola, by chroniły zasiewów przed burzami i gradobiciem. Po powrocie z nabożeństwa chłostano się poświęconą palmą. Dziś tylko niektóre z tych obyczajów są przestrzegane w Żegocinie i jej okolicy.